Το δωμάτιο του Ιγκόρ

Της Δέσποινας Νταρτζαλή/Μακεδονία, 21 Ιανουαρίου 2005

Από τις πλέον απαιτητικές είναι, κατά τον Κωνσταντίνο Ρήγο, η νέα παραγωγή του Χοροθεάτρου “Το δωμάτιο του Igor”, που ανεβαίνει από αύριο και για μόλις επτά παραστάσεις – από τις 15 που ανέβαζε συνήθως – στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου. Πρόκειται για δύο εμβληματικά έργα του Ιγκόρ Στραβίνκσι, τους “Γάμους” και την “Ιεροτελεστία της Άνοιξης”, τα οποία παρουσιάζονται με τη μορφή δίπτυχου, σε χορογραφία και σκηνοθεσία του Κ. Ρήγου. Ο ίδιος διαβεβαιώνει ότι σ’ αυτήν την παράσταση το κοινό θα παρακολουθήσει ένα διαφορετικό από αυτό που έχει συνηθίσει Χοροθέατρο, καθώς ξεφεύγει από την έννοια της performance.

“Πρόκειται για δύο καθαρά χορογραφικά έργα που απαιτούν απόλυτο συγχρονισμό και μεγαλύτερη τεχνική στήριξη”.

Ήδη υπάρχει πρόταση να παρουσιαστεί η παράσταση τον επόμενο χρόνο στις Κάννες, ενώ το Χοροθέατρο με τη “Μνήμη των Κύκνων” θα ταξιδέψει το Σεπτέμβριο στην Ιταλία.

Για τρίτη φορά συνεργάζεται με το Χοροθέατρο ο Διονύσης Φωτόπουλος (σκηνικά – κοστούμια), ενώ χορεύουν οι Πόλυ Βόικου, Παναγιώτης Κοντονής, Γιάννης Μάρτος, Στεφάν Μπάιερ, Σάββας Μπαλτζής, Αμάλια Μπένετ, Νικολά Ντελαμότ Λεγκράν, Ευάγγελος Πουλίνας, Κωνσταντίνος Ρήγος, Νάνσυ Σταματοπούλου, Έλενα Τοπαλίδου, Δήμητρα Χαραλάμπους και Πένυ Χριστοπούλου.

Του Ανδρέα Pικάκη/Καθημερινή, 5 Φεβρουαρίου 2005

Φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη για την πρεμιέρα του Χοροθεάτρου KΘBE απρόσκλητοι και με τα έξοδα δικά μας. H παρούσα διεύθυνση του KΘBE δεν μας κάλεσε, δεν μας «κάλυψε» όπως οι δύο περασμένες διευθύνσεις ήδη από τότε που καλλιτεχνική υπεύθυνος του Χοροθεάτρου ήταν η A. Θεοφανίδου. Έστω! Τα οικονομικά του οργανισμού δεν πάνε καλά, κάποιες «κόντρες» δημιουργήθηκαν μεταξύ K. Pήγου και όχι πια του Δ.Σ., όπως πριν από 2 χρόνια, αλλά της διεύθυνσης. Έγιναν κάποιες αμφιλεγόμενες δηλώσεις από τον κ. Tσακίρογλου, αμέσως μετά αναιρέθηκαν και στη «Μακεδονία» (21/1/05) η κ. Δ. Nτάρτζαλη αναπτύσσει διεξοδικά όλα τα σχετικά με την περίπτωση. Που κατέληξε στην απόφαση της διεύθυνσης να αυτονομηθεί το Χοροθέατρο αποκτώντας δικό του προϋπολογισμό ώστε «να δημιουργεί χωρίς την παρέμβαση του KΘBE». Αν το πετύχει αυτό, θα έχει τις ευλογίες ολόκληρου του χορό-χώρου της χώρας. Οπωσδήποτε, ο Νικήτας, που γνωριζόμαστε από την δεκαετία του ’50 (όταν φοιτούσαμε στη δραματική σχολή) είναι άτομο ακέραιο, πράο και λογικό. Oι δηλώσεις του στην τοπική τηλεόραση αμέσως μετά την πρεμιέρα της 22/1, απέδειξαν ακριβώς αυτό. Δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του και επανέλαβε την επιθυμία του να προωθήσει τα μέγιστα το δεύτερο κρατικό χορευτικό οργανισμό που, ακόμη, «του ανήκει». Kαι, βέβαια, θα σκέφτηκε ότι αυτό το Xοροθέατρό «του» έχει κάνει διάσημο το KΘBE από τη Λατινική Αμερική μέχρι τη Σιγκαπούρη και από το Ισραήλ σε όλες τις μεγάλες ή μικρότερες χοροσυνάξεις απανταχού της Ευρώπης.

«Το δωμάτιο του Igor» είναι ο τίτλος του δίπτυχου που παρουσίασε ο Pήγος και περιλαμβάνει τα δυο καταιγιστικά πρωτοποριακά υπέροχα μπαλέτα του Στραβίνσκι «Oι Γάμοι» και «H Ιεροτελεστία της Άνοιξης». Ένα κείμενο του A. Ευκλείδη (που επιμελήθηκε το έξοχο και απόλυτα κατατοπιστικό έντυπο πρόγραμμα) περί «Δωματίων» του K. Pήγου μας ξυπνάει υπέροχες αναμνήσεις. Από το «Δωμάτιο 5» (1991) μέχρι το «Δωμάτιο του Igor» μια 15ετής πορεία θριάμβων «εν κλειστώ». «Oι Γάμοι» (1993), «Άλκηστις» (1995), «5 Εποχές» – όπου ο Pινόκερως εισέβαλε στο… σαλόνι! – (1996), οι κάμαρες και η ρεσεψιόν του «Ξενοδοχείου Oρφέας» (1996), «Ίκαρος» (καμπίνα αεροσκάφους, 1997), «H Κυρία με τις Καμέλιες» (1998), «Το Pινγκ» (το χάος της αρένας στον ασφυχτικό κλοιό των σχοινιών, 1999), «H Ωραία Κοιμωμένη» (απ’ την κρεβατοκάμαρα στο ψυχρό ταχυφαγείο, 2000), «Kυανοπώγων» και τα περίφημα δωμάτια του Δ. Φωτόπουλου (2001), «Τρελή Ευτυχία» (μες τα ντουλάπια της, 2002), «Xειμωνιάτικο Ταξίδι» και τα έπιπλα να μας καταπίνουν (2003). Kαι τώρα το «Δωμάτιο του Ιgor» για το οποίο στα επόμενα σημειώματα.