Pornostar – The invisible industry of sex

Του Σάκη Ιωαννίδη/Καθημερινή, 23 Ιουνίου 2018

Σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο η Ελλάδα βρίσκεται σχετικά χαμηλά. Στα στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύει κάθε χρόνο το Pornhub, μία από τις δημοφιλέστερες πλατφόρμες ερωτικού περιεχομένου στο Διαδίκτυο, οι Ελληνες χρήστες είναι στη θέση 24 στην παγκόσμια κατάταξη με τους απόλυτους αριθμούς να εμφανίζουν προοδευτική αύξηση. Η εύκολη πρόσβαση μέσω του Διαδικτύου έχει συμβάλει στη διάδοση του πορνό από υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και τάμπλετ, αν και λίγοι θα παραδεχθούν στην παρέα σας ότι ρίχνουν μια ματιά σε ακατάλληλο περιεχόμενο. Πόσο μάλλον να δουν μία «από αυτές» τις ταινίες με παρέα.

«Όσο και να θεωρήσεις ότι είσαι απελευθερωμένος, το πορνό παραμένει μια ιδιωτική υπόθεση, στη δημόσια προβολή του προκαλεί αμηχανία», μας λέει ο Κωνσταντίνος Ρήγος. Για τις ανάγκες της παράστασης «Πορνοστάρ – Η αθέατη βιομηχανία του σεξ» που σκηνοθετεί, ο χορογράφος και διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ σκέφθηκε να βάλει τους ηθοποιούς στο κλίμα του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία της Ελενας Πέγκα. «Προσπαθήσαμε να δούμε πορνό, αλλά δεν τα καταφέραμε. Σε φέρνει αντιμέτωπο με κάτι που έχουμε μάθει να είναι προφυλαγμένο και ιδιωτικό, δημιουργεί μια άλλη συνθήκη και δεν αισθάνεσαι φυσικά», σημειώνει.

Στην παράσταση, που ανεβαίνει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, ο νεαρός Λάλο από το Περιστέρι ξεκινά ένα ταξίδι αναζήτησης του πραγματικού του πατέρα. Συμβαίνει όμως η μητέρα του να είναι μια ξεχασμένη Ελληνίδα πορνοστάρ του ’80 και η αναζήτησή του που ξεκινάει με έναν Γερμανό σκηνοθέτη στη Σαρωνίδα, τον οδηγεί στην Ιταλία όπου νοσηλεύεται η διάσημη Τζοάνα Σιλβέστρι και καταλήγει σε ένα μπανγκαλόου στο Λος Αντζελες για να έρθει αντιμέτωπος με τον Τζακ, τον παλιό παρτενέρ της μητέρας του ο οποίος έχει αποσυρθεί από τη βιομηχανία του σεξ και ζει ως ασκητής. «Το έργο είναι ένα υπαρξιακό δράμα. Ο πρωταγωνιστής ψάχνει να βρει, να ονοματίσει, τον πατέρα του και να διαπιστώσει εάν η ύπαρξή του ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Είναι μια αναζήτηση καθολική που συμβαίνει σε ένα διαφορετικό περιβάλλον», τονίζει ο κ. Ρήγος.

Σταρ στη δύση τους

Κατά τη διάρκεια της «εμμονικής» αναζήτησης του Λάλο, σχεδόν παρανοϊκής μας λέει ο σκηνοθέτης, φωτίζονται οι παλιοί πρωταγωνιστές της ερωτικής βιομηχανίας στη δύση τους. Η μοναξιά και η διάλυσή τους τονίζονται στην εξέλιξη της δράσης, η οποία εκτυλίσσεται σε μια σκηνή που έχει μετατραπεί σε κινηματογραφικό πλατό με βωβούς χαρακτήρες που έχουν δευτερεύοντες ρόλους αλλά βρίσκονται σε μια διαρκή κίνηση.

Οι χαρακτήρες που συναντά ο Λάλο στην πορεία του αδυνατούν να αισθανθούν τα σώματά τους, σημειώνει ο σκηνοθέτης, δεν αντέχουν την ύπαρξή τους. «Ενας ήρωας λέει ότι στο τέλος δεν μπορούσε πια να κάνει άλλο σεξ, σαν να ήταν ξερός, κάτι που έχει να κάνει με την υπερβολική χρήση του σώματος. Νομίζω ότι αυτό θα συμβεί τα επόμενα χρόνια με τη χρήση των σόσιαλ μίντια και την προσπάθεια να δείχνουμε συνεχώς νέοι. Οσο είσαι νέος αντέχεις σε αυτή την πίεση αλλά μετά βλέπεις ότι αυτό που ανεβάζεις δεν είναι αληθινό. Είναι μια νέα κατάθλιψη από την οποία υποφέρουν οι ήρωές μας», τονίζει ο κ. Ρήγος.

Ο σκηνοθέτης συνδυάζει τη σκηνική δράση με το «live cinema», την παράλληλη αναμετάδοση της δράσης με ζουμ σε λεπτομέρειες από τα πρόσωπα και τις κινήσεις των χαρακτήρων. «Το σώμα και ο ερωτισμός με ενδιαφέρουν στο θέατρο και στον χορό. Ο άνθρωπος βγάζει αυτά τα στοιχεία χωρίς να το αντιλαμβάνεται και ο φακός αποκαλύπτει κάτι που ούτε οι ίδιοι αναγνωρίζουν», τονίζει. Η κάμερα γίνεται κλειδαρότρυπα και αντιστρόφως.