Παραμύθια στο μίξερ

Του Γιώργου Δ. Κ. Σαρηγιάννη/Τα Νέα, 11 Ιανουαρίου 2007

Κάθε τόσο λέω «όλα “τα’ χω δει” πια στην ελληνική σκηνή», αμ δε! Κάθε τόσο αναγκάζομαι εκ των πραγμάτων να την αναιρέσω αυτή τη μεγάλη την κουβέντα. Και να περιοριστώ στη μεγάλη την μπουκιά…

Όπου, για παράδειγμα, ιδού, εν τω μέσω της νυκτός, η παράσταση για παιδιά «Παραμύθια στο mixer» που μας κατέβασε εκ Θεσσαλονίκης στο θέατρο των ACS, στην Αγία Παρασκευή, η Νεανική Σκηνή του «Νέου Θεάτρου» της συμπρωτεύουσας που πάντα ψάχνει και ψάχνεται – το «Νέο Θέατρο», όχι η συμπρωτεύουσα, αυτή έχει προ πολλού με σιγουριά καταλήξει (στα συμπεράσματά της…): ένα παστίς από πασίγνωστα παραμύθια γυρισμένα το μέσα έξω. Με πολύ χιούμορ ομολογώ. Και νεύρο.

Αλλά… Αλλά! Άντρας ηθοποιός η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας, άντρας η… Καίτη η φίλη της, άντρας η Πριγκίπισσα στο «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», άντρας η Μητριά στην «Σταχτοπούτα» – ένας νέος ηθοποιός με το τρομερό όνομα Μαυρουδής Ανθρωπάκης -, τα κορίτσια της παράστασης να παίζουν ακολουθώντας το – στανισλαφσκικής έμπνευσης; – σύγχρονο ελληνικό σύστημα υποκριτικής «κωμωδία α λα τραβεστί» που σας έγραφα τις προάλλες, ξεφωνητά, λαμέ και χρυσά και πούλιες, και μουσικές ντάμπα ντούμπα, και νταβαντούρι…

Διά χειρός – το πόνημα – Κωνσταντίνου Ρήγου. Που υπογράφει σκηνοθεσία, χορογραφία, σκηνογραφία και συνυπογράφει με την Ξένια Αηδονοπούλου τα κείμενα.

Κι από κάτω, μες στη χαρά τα παιδάκια. Και οι γονείς! Ενθουσιασμένοι. Να συμμετέχουν, σας λέω – ιντεράκτιβ το θέαμα! Κι άντε μετά να του πούνε του αγοριού τους: «Όχι, δε θα ντυθείς Καίτη»…

Το τρένο που φεύγει στις οκτώ, ταξίδι για την Κατερίνη, εντάξει, το πρόλαβα, το «σύγχρονο» το τρένο, πάει, το ‘χω χάσει μου φαίνεται…